Gedurende de jaren die ik op deze planeet heb doorgebracht, is het verhaal over "de verloren zoon" meerdere malen onder mijn aandacht gebracht. De laatste weken zelfs verschillende malen. Het meest opvallende aan het verhaal is niet de houding van de zoon, die eerst ongeveer alles doet wat God verboden heeft en "die uw bezit met hoeren opgemaakt heeft" (Lucas 15:30 HSV), maar de houding van de vader.
Het is hemelschreiend om te zien hoe sommige ouders op deze aarde met hun kinderen omgaan. Kinderen worden geestelijk en/of lichamelijk mishandeld, krijgen geen aandacht en/of een twijfelachtige opvoeding.
De gevolgen kunnen niet uitblijven: kinderen vluchten het huis uit en/of eisen (meestal negatieve) aandacht op en/of belanden vaak op het verkeerde pad.
Dit gaat soms generaties na generaties door.
Ik hoor en/of lees zo af en toe van/over mensen die het contact met hun ouders/kinderen hebben verbroken.
Ook contacten tussen broers/zussen wordt regelmatig verbroken, soms om luttele zaken welke worden opgeblazen, soms om geld:
“Want geldzucht is een wortel van alle kwaad. Door daarnaar te verlangen, zijn sommigen afgedwaald van het geloof, en hebben zich met vele smarten doorstoken.” (1 Timotheüs 6:10 HSV)
Hoe anders is de dan de vader van de verloren zoon!
De zoon vond zichzelf, na een losbandig leven waarbij hij al zijn geld verbraste, terug als hongerlijdende varkenshoeder (een grote vernedering voor een joodse man!). Gelukkig kwam hij tot inkeer, berouw. Hij bereidde zijn excuses goed voor:
“Ik zal opstaan en naar mijn vader gaan en tegen hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. En ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Maak mij als één van uw dagloners.” (Lukas 15:18-19 HSV)
Vervolgens ging hij terug naar het ouderlijk huis:
“En hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem. En de zoon zei tegen hem: Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en tegenover u. Ik ben niet meer waard uw zoon genoemd te worden. Maar de vader zei tegen zijn slaven: Haal het beste gewaad tevoorschijn en trek het hem aan en geef hem een ring aan zijn hand en sandalen aan zijn voeten. En breng het gemeste kalf en slacht het, en laten we eten en vrolijk zijn. Want deze, mijn zoon, was dood en is weer levend geworden. En hij was verloren en is gevonden. En zij begonnen vrolijk te zijn.” (Lukas 15:20-24 HSV)
Als je goed leest bemerk je dat de vader, die een afspiegeling van onze hemelse Vader is, het initiatief neemt en naar zijn zoon toe rent, hem omhelst en kust. De zoon steekt vervolgens zijn ingestudeerde verhaal af, maar de vader reageert daar ueberhaupt niet op, want de blijdschap over de terugkeer (en inkeer!) van de zoon is eenvoudigweg overweldigend. De zoon krijgt nieuwe kleren (de beste!), een ring aan zijn hand en schoenen aan zijn voeten. Het gemeste kalf moet er helaas aan geloven: er wordt feestgevierd!
Ging het maar op deze manier bij alle ouders.....niet zeuren of zaniken over allerlei misstanden maar vergeving schenken en blij zijn.
Kinderen zijn geen eigendom, ze behoren hun eigen weg te (kunnen) gaan en zullen ook hun eigen fouten maken. Ze zijn door de Schepper, of i.g.v. adoptie door instanties, aan ouders toevertrouwd om ze op te voeden tot zelfstandige, liefdevolle en verantwoordelijke mensen.
Vanzelfsprekend dienen Christenen de hen toevertrouwde kinderen gelovig op te voeden, waarbij wel in ogenschouw moet worden genomen dat deze op een bepaalde leeftijd (16-18 jaar?) zelf hun keuze mogen maken.
Ik zie de vader uit dit verhaal als mijn voorbeeld: zo'n vader wil ik ook zijn. Mijn kinderen mogen, nee, MOETEN weten dat, waar ze ook mee zitten, wát ze ook, bewust of onbewust, hebben uitgehaald, in wat voor schier onmogelijke of hopeloze situatie ze terecht gekomen zijn, ze altijd bij mij terecht kunnen.
Misschien zijn er zaken waar ik niet achter kan staan, maar ik wil te allen tijde bemoedigend en liefdevol náást ze staan om problemen e.d. met raad en daad aan te pakken en op te lossen.
Tenslotte:
voor een ieder, die momenteel "de verloren zoon" aan het imiteren is: weet dat jouw/uw Hemelse Vader naar jou/u uitkijkt!
Sterker nog: Hij zoekt naar alle "dolende schapen":
“Wat denkt u: als iemand honderd schapen heeft, en een daarvan afgedwaald is, zal hij niet de negenennegentig andere achterlaten en in de bergen het afgedwaalde gaan zoeken? En als het gebeurt dat hij het vindt, voorwaar, Ik zeg u dat hij zich daarover meer verblijdt dan over de negenennegentig die niet afgedwaald waren. Zo is het ook niet de wil van uw Vader, Die in de hemelen is, dat een van deze kleinen verloren gaat.” (Mattheüs 18:12-14 HSV)
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten