De hamer zwaaide door de strakblauwe lucht en kwam met een harde klap op zijn doel terecht. De lange nagel doorboorde huid, spieren en bloedvaten. Nog eens trof de hamer doel en nu boorde het lange voorwerp zich in het ruwe hout. De getroffen arm was al met touw aan de balk gebonden opdat hij niet zou uitscheuren op het moment dat de betreurenswaardige er aan zou komen te hangen.
Ook de tweede arm onderging het wrede lot. Wat later drongen lange nagels door de beide voeten in het hout waarop ze steunden, en zie: daar hing de timmermanszoon uit Nazareth tussen hemel en aarde, zelf aan een kruis gespijkerd.
De hemel had Hij vrijwillig verlaten, de aarde wilde Hem niet meer!
Waarom? Waarom?
Zo'n drieëndertig jaren daarvoor was Hij nog in de hemel bij Vader, omringd en aanbeden door engelen en andere wezens. Nu hing Hij daar, geslagen, bespuwd, gegeseld, gekruisigd, wachtend op de dood, een doornenkroon op het hoofd gedrukt.
Als onschuldige baby kwam Hij in deze wereld, in Israël.
Als onschuldige man werd hij ter dood veroordeeld, omdat Hij een andere boodschap had dan wat de Farizeën en schrift"geleerden" wilden horen.
700 jaren voor Christus' geboorte schreef de profeet Jesaja het volgende:
“...Als een lam werd Hij ter slachting geleid; als een schaap dat stom is voor zijn scheerders, zo deed Hij Zijn mond niet open.” (Jesaja 53:7b HSV)
Waarom liet Gods Zoon, Jezus, het toe om zo mishandeld te worden? Lees wat Paulus schrijft:
“Die, hoewel Hij in de gestalte van God was, het niet als roof beschouwd heeft aan God gelijk te zijn, maar Zichzelf ontledigd heeft door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden.” (Filippenzen 2:6-7 HSV)
Hij verliet de hemel en werd gelijk aan ons, mensen, met als verschil dat wij onszelf overladen met zonden en Hij onschuldig was en bleef totdat het volgende gebeurde aan het kruis:
“Voorwaar, onze ziekten heeft Híj op Zich genomen, ons leed heeft Hij gedragen. Wíj hielden Hem echter voor een geplaagde, door God geslagen en verdrukt. Maar Hij is om onze overtredingen verwond, om onze ongerechtigheden verbrijzeld. De straf die ons de vrede aanbrengt, was op Hem, en door Zijn striemen is er voor ons genezing gekomen. Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons ieder naar zijn eigen weg. Maar de HEERE heeft de ongerechtigheid van ons allen op Hem doen neerkomen.” (Jesaja 53:4-6 HSV)
Niet alleen hing Hij daar aan het kruis tot de dood erop zou volgen, het ergste kwam nog: Jezus werd door Zijn Vader verlaten omdat Hij AL onze zonden op zich nam. Hij droeg de straf die wij hebben verdiend.
Dáárom schreeuwde Hij het uit: “...Eli, Eli, lama sabachtani? Dat betekent: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?” (Mattheüs 27:46b HSV)
Deze wanhoopskreet stond geprofeteerd in Psalm 22:
“...Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten, bent U ver van mijn verlossing, van de woorden van mijn jammerklacht?” (Psalmen 22:1 HSV)
In de nacht van Zijn gevangenneming had de Messias nog gebeden in de hof van Gethsemane:
“...Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt.” (Mattheüs 26:39b HSV)
Nogmaals bad Hij:
“...Mijn Vader, als deze drinkbeker aan Mij niet voorbij kan gaan zonder dat Ik hem drink, laat Uw wil dan geschieden.” (Mattheüs 26:42b HSV)
Zelfs een derde maal bad Hij, “...met dezelfde woorden.” (Mattheüs 26:44b HSV)
Ondanks Zijn droefheid en angst (vers 37) bleef Hij tóch gehoorzaam aan de Vader, gehoorzaam tot in de dood:
“En in gedaante als een mens bevonden, heeft Hij Zichzelf vernederd en is gehoorzaam geworden, tot de dood, ja, tot de kruisdood.” (Filippenzen 2:8 HSV)
Nadat Vader Hem verlaten had, gaf de "Koning der Joden", zoals het spottend in drie talen was te lezen op een aan het kruis bevestigd bord, de Geest:
“Hij is uit de angst en uit het gericht weggenomen, en wie zal Zijn leeftijd uitspreken? Want Hij is afgesneden uit het land van de levenden. Om de overtreding van mijn volk is de plaag op Hem geweest.” (Jesaja 53:8 HSV)
Het moment dat Jezus de Geest gaf ging bepaald niet onopgemerkt voorbij:
“En zie, het voorhangsel van de tempel scheurde in tweeën, van boven tot beneden; de aarde beefde en de rotsen scheurden; ook werden de graven geopend en veel lichamen van heiligen die ontslapen waren, werden opgewekt; en na Zijn opwekking gingen zij uit de graven, kwamen in de heilige stad en zijn aan velen verschenen.” (Mattheüs 27:51-53 HSV)
Dat moet toch echt enige opschudding hebben veroorzaakt!
Omdat het begin van de sabbat naderde, werden van de twee misdadigers, die samen met Jezus gekruisigd waren, op verzoek van de Joden, hun benen gebroken om hun dood te bespoedigen. De Heiland werd voor die tijd weggenomen opdat de Schrift niet gebroken zou worden:
“maar toen zij bij Jezus kwamen en zagen dat Hij al gestorven was, braken zij Zijn benen niet. Maar een van de soldaten stak met een speer in Zijn zij en meteen kwam er bloed en water uit. En die het gezien heeft, die getuigt ervan, en zijn getuigenis is waar, en hij weet dat hij de waarheid spreekt, opdat ook u gelooft. Want deze dingen zijn geschied, opdat het Schriftwoord vervuld wordt: Geen been van Hem zal gebroken worden.” (Johannes 19:33-36 HSV)
De profetieën kwamen uit:
1. géén been werd verbroken
“Hij bewaart al zijn beenderen, niet één daarvan wordt gebroken.” (Psalmen 34:20 HSV)
2. Hij werd doorstoken
“Maar over het huis van David en over de inwoners van Jeruzalem zal Ik de Geest van de genade en van de gebeden uitstorten. Zij zullen Mij aanschouwen, Die zij doorstoken hebben. Zij zullen over Hem rouw bedrijven, als met de rouwklacht over een enig kind; en zij zullen over Hem bitter klagen, zoals men bitter klaagt over een eerstgeborene.” (Zacharia 12:10 HSV)
En toen was daar de stilte van de dood.
Het lichaam van Jezus werd van het kruis afgenomen en op de traditionele Joodse manier begraven in een nieuw graf in de hof, waar Hij gekruisigd was.
Dat was het dan! Over en uit!
Wellicht hebben Satan en zijn demonen feest gevierd omdat de Zoon van God gedood en begraven was.....
De volgende dag, gedurende de sabbat, spraken de overpriesters en de Farizeën met de Romein Pilatus over de opstandingsprofetie van Jezus (Mark. 8:31). Omdat ze bang waren dat de discipelen het lichaam zouden willen stelen, vroegen ze Pilatus om een wacht bij het graf. Hun verzoek werd ingewilligd.
Het zwaar geteisterde lichaam van Christus lag dus in het graf terwijl Romeinse soldaten de wacht hielden.
De Paasmorgen brak aan:
“Laat na de sabbat, toen het licht begon te worden op de eerste dag van de week, kwamen Maria Magdalena en de andere Maria om naar het graf te kijken. En zie, er vond een grote aardbeving plaats, want een engel van de Heere, die uit de hemel neerdaalde, ging erheen, rolde de steen van de opening weg en ging erop zitten. Zijn gedaante was als een bliksem en zijn kleding wit als sneeuw. De bewakers beefden van angst voor hem en werden als doden. Maar de engel antwoordde en zei tegen de vrouwen: U hoeft niet bevreesd te zijn, want ik weet dat u Jezus zoekt, Die gekruisigd was. Hij is hier niet, want Hij is opgewekt, zoals Hij gezegd heeft. Kom, zie de plaats waar de Heere gelegen heeft.” (Mattheüs 28:1-6 HSV)
De Heer is waarlijk opgestaan!!!
Let eens goed op de volgorde van de gebeurtenissen:
1. de twee Maria's kwamen bij het graf
2. er kwam een grote aardbeving, want een engel kwam om de steen weg te rollen
3. de wachters schrokken zich "dood"
4. de engel stelde de vrouwen gerust en vertelde hen dat de Heer is opgestaan
5. hij nodigde ze uit om het lege graf te bezichtigen
Wat hier ontbreekt is het moment dat de Heiland is opgestaan, blijkbaar was dit dus al gebeurd voordat de engel de steen wegrolde, m.a.w. de engel kwam niet om de Here Jezus uit het graf te laten, maar om de vrouwen te vertellen wat er gebeurd was en hen de gelegenheid te geven het lege graf te zien!
Toen de Heer Lazarus opwekte uit de dood (Joh. 11:39-44), moest men eerst de steen wegnemen opdat Lazarus naar buiten kon komen, want hij stond op met een sterfelijk lichaam en zou later opnieuw sterven.
Onze Heiland, daarentegen, stond op met een onsterfelijk lichaam, niet gebonden aan aardse natuurwetten.
Zo verscheen Hij bijv. plotsklaps aan de discipelen toen die vergaderd waren en spraken over de opstanding:
“Toen het nu avond was op die eerste dag van de week en de deuren van de plaats waar de discipelen bijeenwaren, uit vrees voor de Joden gesloten waren, kwam Jezus en Hij stond in hun midden en zei tegen hen: Vrede zij u! En nadat Hij dit gezegd had, liet Hij hun Zijn handen en Zijn zij zien. De discipelen dan verblijdden zich toen zij de Heere zagen.” (Johannes 20:19-20 HSV)
Ik kan me voorstellen dat ze toch even schrokken (Luk. 24:37), zo'n plotselinge verschijning. Gelukkig stelde de Verlosser hen snel gerust, en toonde Zijn doorboorde handen en Zijn doorboorde zijde.
Acht dagen later vertoonde Christus zich wederom zo plotsklaps:
“En na acht dagen waren Zijn discipelen weer binnen en Thomas was bij hen. Jezus kwam terwijl de deuren gesloten waren, en Hij stond in hun midden en zei: Vrede zij u. Daarna zei Hij tegen Thomas: Kom hier met uw vinger en bekijk Mijn handen, en kom hier met uw hand en steek die in Mijn zij; en wees niet ongelovig, maar gelovig. En Thomas antwoordde en zei tegen Hem: Mijn Heere en mijn God!” (Johannes 20:26-28 HSV)
De Here was waarlijk opgestaan en verscheen niet alleen aan de vrouwen en de discipelen maar ook nog “...aan meer dan vijfhonderd broeders tegelijk, van wie de meesten nu nog in leven zijn, maar sommigen ook zijn ontslapen.” (1 Corinthiërs 15:6 HSV)
Wat heerlijk om te weten dat we een levende Heiland hebben, die onze zondeschuld heeft betaald “...opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Johannes 3:16 HSV)
Christus bleef gedurende Zijn bediening op aarde vasthouden aan de woorden:
“Want Ik ben uit de hemel neergedaald, niet opdat Ik Mijn wil zou doen, maar de wil van Hem Die Mij gezonden heeft.” (Johannes 6:38 HSV)
Willen wij ook waarachtig bidden: "Vader, Uw wil geschiede" ?
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten